Rit 21

Zondag 14 mei rond 16.00 uur zijn Rob Peters, Tonya Velikay en ik vertrokken voor alweer ons 11e hulptransport naar Oekraïne.
Na een rit van ongeveer 27 uur kwamen we maandagavond rond 18.00 uur aan bij de opslag locatie van onze Partnerstichting Bilohyre in Rivne en hebben we de meegebrachte kleding, voeding, medicijnen, verbandmiddelen en gereedschappen uitgeladen voor we naar ons hotel zijn gereden voor het Diner en een goede nacht slaap.

Dinsdagochtend hebben we de bus volgeladen met Medicijnen, verbandmiddelen, Kathetermateriaal, sondevoeding, Mondmaskers en Hygiëne middelen, waarna we zijn doorgereden naar een van de kerkhoven van de stad Rivne, waar we zeer onder de indruk raakten van de talloze graven en de vaak nog jonge leeftijd waarop deze militairen gesneuveld waren.

Na het bezoek aan het Kerkhof hebben we de eerder geladen medische hulpgoederen naar een militair hospitaal in de omgeving van Rivne gebracht.
Tijdens ons bezoek hebben we een aantal zeer indringende gesprekken gehad met onder andere Dimitry en Oz, waarbij zij ons vertelden hoe ze gewond (Dwarslaesie) zijn geraakt, hoe ze zich nu voelen en wat wij zouden kunnen doen om hen te helpen.

Het was zeer schokkend om te zien hoeveel (veelal) jonge mannen daar verzorgd worden aan de verwondingen die ze in de strijd opgelopen hebben, waarbij de meesten door Amputaties of een dwarslaesie voor de rest van hun leven gehandicapt zijn.
Ook de emotionele beschadiging van deze mannen werd ons hierbij pijnlijk duidelijk.

Woensdagochtend werden we uitgenodigd om een (zeer indrukwekkende) herdenkingsbijeenkomst bij te wonen voor een tweetal gesneuvelde militairen op het centrale plein in Rivne, waarbij ca 500-600 mensen de laatste eer betuigden aan de gevallenen en hun nabestaanden.
Later vernamen we dat er 5 dagen per week van dit soort herdenkingsbijeenkomsten plaats vinden.

Woensdagmiddag zijn we richting Lviv vertrokken waar we bij een door de Russen gebombardeerde legerbasis slaapzakken, voeding en gereedschap hebben gebracht.
Hier kregen we van de basiscommandant een rondleiding langs de verwoeste barakken waarbij deze vertelde dat bij de aanval meer dan 400 rekruten waren gedood of gewond waren geraakt en dat ze met beperkte middelen met de wederopbouw van de basis waren begonnen.

Na terugkomst in het hotel en een laatste maaltijd hebben we afscheid genomen van onze Oekraïense vrienden Yana en Yura en zijn we gaan slapen om uitgerust aan de terugreis te kunnen beginnen.

Donderdag ochtend om 09.00 uur hebben we een vluchtelinge opgehaald in Rivne en zijn we vertrokken richting Nederland en na een reis van ca 38 uur waren we vrijdagavond rond 23.00 uur weer veilig thuis.

Op het moment van schrijven zitten onze emoties nog steeds hoog en zijn we nog aan het verwerken wat we allemaal gezien en beleefd hebben maar ook heeft deze reis bij ons drieën de drive en motivatie om Oekraïne te blijven helpen alleen maar groter gemaakt.